Koncert symfoniczny Filharmonia Narodowa

Przejdź do treści
Koncert symfoniczny
Nicolas Altstaedt, fot. Marco Borggreve

Pochodzący z Szamotuł, z rodziny o polsko-niemieckich korzeniach kompozytor, pianista (ceniony interpretator Chopina) i pedagog Xaver Scharwenka zdobył niebywałą popularność jako autor Tańca polskiego es-moll, który przez kilka dekad ukazywał się drukiem w rekordowej liczbie wydań. Jednak ów – trochę dziś zapomniany – twórca jest też autorem wielu dzieł poważniejszego kalibru, które obecnie ponownie (choć niespiesznie) zdobywają uznanie publiczności i wykonawców. Pod tajemniczym tytułem jego jedynej opery z 1894 roku (zdradzającej fascynację stylem Wagnera) kryje się postać i dramatyczne dzieje ostrogockiej arystokratki z VI wieku, bohaterki popularnej niegdyś powieści Felixa Dahna, Bitwa o Rzym.

Nikołaj Czeriepnin należał do uczniów Rimskiego-Korsakowa i jak wielu z nich – przejął od swego mistrza szczególną wrażliwość na bogactwo orkiestrowych odcieni. Był nie tylko częstym dyrygentem Baletów Rosyjskich Diagilewa, ale też tworzył dla nich z powodzeniem własne kompozycje (w tym tę, którą zespół debiutował w Paryżu w 1909 roku: Le Pavillon d’Armide). Subtelny Narcisse et Echo został w sezonie 1911 nieco przyćmiony chronologicznie bliską, sensacyjną premierą Pietruszki Strawińskiego, lecz też pozostał zapamiętany dzięki kreacji Niżyńskiego oraz cudownej muzyce, która powraca również w koncertowej formie.

Pełen romantycznych uniesień i efektownej wirtuozerii Koncert wiolonczelowy Dvořáka od chwili swej premiery stał się pozycją ścisłego kanonu literatury na ten instrument, lecz mógł nigdy nie powstać! Kompozytor bowiem długo z rezerwą podchodził do wiolonczeli, uważając ją za instrument stosowny głównie do gry orkiestrowej. W końcu uległ wieloletnim namowom wirtuoza Hanuša Wihana i w roku 1895 ukończył swe tak kochane wciąż dzieło (w publicznym prawykonaniu w Londynie wziął ostatecznie udział nie Wihan, lecz Leo Stern).