We wczesnonowożytnej Europie obowiązywał pogląd, że każdy szanujący się władca powinien dysponować odpowiednią kapelą muzyczną, do której podstawowych obowiązków należałoby uświetnianie uroczystości religijnych. Profesjonalne zespoły muzyczne funkcjonowały również przy ważniejszych kościołach (na wzór rzymskich zespołów wokalnych), by wspomnieć choćby kapelę krakowskiej katedry na Wawelu. Zarówno muzyczne, jak i archiwalne źródła potwierdzają, że taki imperatyw brany był na poważnie przez szlachtę w XVII-wiecznej Rzeczypospolitej Obojga Narodów, wydającą znaczne kwoty na podnoszenie jakości muzyki na dworach i w kościołach. Związana pozornie z kontekstem wyłącznie religijnym, muzyka sakralna służyła nie tylko stosownej oprawie nabożeństw, ale też odzwierciedlała splendor dworu, a czasem i całego państwa. Zachowany repertuar z terenów Rzeczypospolitej potwierdza wysoką świadomość najnowszych trendów, wykluwających się wówczas na Półwyspie Apenińskim. Italia zaopatrywała liczne europejskie dwory w instrumentarium, repertuar i artystów. Nowe gatunki i style rozprzestrzeniały się po Europie zarówno dzięki migrującym źródłom muzycznym, jak i samym muzykom, znajdującym zatrudnienie również na polskich dworach. O tym wszystkim będzie można się przekonać podczas koncertu z udziałem solistów i zespołu Capella Regia Polona, w którego trakcie zabrzmią utwory wokalne i wokalno-instrumentalne czołowych (i zarazem świetnie zorientowanych w ówczesnych trendach) przedstawicieli wczesnego baroku w Polsce.

Bartłomiej Gembicki