Jerzy Maksymiuk i Leszek Możdżer należą do najbardziej intrygujących osobistości współczesnego życia muzycznego w Polsce, chociaż ich działalność koncertowa nie ogranicza się do granic kraju. Pierwszy z nich kojarzy się przede wszystkim z repertuarem muzyki poważnej, drugi – z jazzem. Pretekstem do ich nadzwyczajnego spotkania na estradzie Filharmonii Narodowej będzie wspólne wykonanie Koncertu fortepianowego F-dur George’a Gershwina – kompozytora, który przed stu laty efektownie połączył oba te światy. W kontekście swoich jazzowych inspiracji pisał: „starałem się przede wszystkim wyrazić siebie, następnie zaś Amerykę. Z jakiegoś powodu czułem, że to jedno i to samo”.
Fascynację „młodego geniusza, który uczył się szybko” – jak pisano o Gershwinie – budzili również kompozytorzy francuscy przełomu XIX i XX wieku, a zwłaszcza Claude Debussy. Jego kipiący kolorami poemat taneczny Jeux (Gry) skomponowany został dla słynnego zespołu baletowego Siergieja Diagilewa i miał nieszczęście być po raz pierwszy wykonany tuż przed burzliwą premierą Święta wiosny Igora Strawińskiego, która pochłonęła całą uwagę paryskiej publiczności i krytyki. Fabuła baletu opowiadała o trojce tancerzy, wieczornej grze w tenisa i – kluczowym dla rozwoju akcji – zagubieniu piłki.
Ekscytujący program koncertu dopełni spektakularne Bolero Maurice’a Ravela – najsłynniejsza bodaj egzemplifikacja orkiestrowego crescenda.
Bartłomiej Gembicki
